ගල් ගෝනිය


කඳු මුදුනක තිබූ ගමක ජීවත් වුන ළමයෙකු තම පියා සමග කන්දෙන් බැස පහලට එමින් සිටියාලු. ඔවුන් දෙදෙනා ඉදිරියට හමුවුනාලු බෑවුම දිගේ ඉහලට ගමන් කරන මහල්ලෙක්.

ඔහුගේ කරේ තිබ්බලු තරමක් ලොකු ගෝනියක්.
ඉතා විඩාපත්ව සිටි ඔහු ගමන් කලේ ඉතා අපහසුවෙන් ලු.
ළමයා ඇසුවලු " මොනවද මාමෙ ගෝනියෙ තියෙන්නෙ ? " කියල. මහල්ල පිළිතුරු දුන්න ලු " ගල්.. මගෙ ගෙදර චිමිනිය කැඩිල, ඒක හදන්න පහලින් ගල් අරන් යනව "

ළමය පැවසුවලු " ටිකක් වැඩිපුර ගල් අරන් ගිහිල්ල කලින් තිබ්බට වඩා ලොකු චිමිනියක් හදා ගන්න, එය ඔබව වඩාත් උනුසුම් කරාවි"

" පිස්සුද ළමයො, මේ ගල් ගෙනියන එක ඉතා අපහසු වැඩක් " කේන්තියෙන් පැවසූ මහල්ලා අමාරුවෙන් තම ගමන ඇරඹුවා ලු.

ළමය තව ටිකක් පහලට පැමිනෙන විට, බෑවුම දිගේ ඉහලට එනවලු තවත් මහලු මිනිසෙක්.
වයස , ශරීර ප්‍රමාණය කලින් මහල්ලා වගේමයි ලු. කරේ තියෙනව ලු කලින් මහල්ලා සතුව තිබ්බ තරමේම ගෝනියක්.

නමුත් මෙම මහල්ලාගේ ගමන ඉතා උද්යෝගකරයි ලු. කඩිසරයි ලු. ඔහු ඉතා ප්‍රබෝදමත් ලු.

ළමයා ඔහුගෙනුත් ඇසුවාලු " මොනවද ගෝනියෙ "

මහල්ල සිනා සී පිළිතුරු දුන්න ලු, " දියමන්ති,.. මට දියමන්ති නිධියක් හමුවුනා.. මම මේ ඒ සියල්ල එකතු කරන් ගෙදර යන ගමන්.. "


මේ කතාව මගේ ජීවිතයට ගලපාගත් ආකාරය : අපි කරන පෙලක් ආගමික වතාවත් වුනත් වෙලාවකට මහා වදයක් වගේ හිතිල තියෙනව මට, ඒ සමහර අවස්ථා වල අපි ඒ දේවල් වල නියම වටිනාකම නොදන්නා නිසා වෙන්න පුලුවන්.



මෝඩ මාලුවා

එක විලක සිටියලු මාලු තුන්දෙනෙක්. එකෙක් ඉතා බුද්ධිමත් ලු, අනෙකා අඩක් බුද්ධිමත් ලු, අවසානයා මෝඩයෙක් ලු.

දිනක් මේම වැව අසලට මාලු අල්ලන පිරිසක් ආවලු. මාලු දැලුත් අරගෙන.

මේක දැකපු බුද්ධිමත් මාලුව සිතුවලු " දැන් මෙහි ජීවත්වීම අනතුරුදායකයි. මම කෙසේ හෝ මුහුදට පිහිනා යා යුතුයි. " මෙසේ සිතා මුහුද කරා පිහිනා ගියාලු.

මිනිසුන් දැල් එලා අනෙක් මාලු දෙදෙනා දැලට කොටුවුනාලු.

අඩක් බුද්ධිමත් මාලුව සිතුවලු " අපරාදෙ, මටත් කලින්ම මුහුදට පිහිනා යන්නයි තිබුනෙ.. මම මැරුන මාලුවෙක් ලෙස හැසිරෙනව. එවිට යම් ගැලවීමක් ලැබේවි." මෙසේ සිතා ඌ උඩබෙලි අතට දියේ පාවෙන්නට ගත්තාලු.

මෙම මාලුවා දුටු මිනිසෙක් ඌ මළ එකෙකු බව සිතා වලිගයෙන් ඔසවා ඈතට විසි කලා ලු. මාලුවා මුහුද ට පිහිනා ගියාලු.

දැලට කොටුවූ මෝඩ මාලුවාව රත් වූ තැටිය කරා රැගෙන ගියාලු, රත්වූ තැටිය මතදී ඌ සිතුවාලු " මම මෙයින් මිදුනහොත් නැවත ජීවත් වීමට කිසිදා මෙම විල තෝරා නොගනිමි. මම නැවත ජීවත් වන්වා නම් මුහුද මාගේ නිවහන කොට ගනිමි.. "

ඇඳෙන් බිමට


තවත් මුල්ලා නසරුඩීන් කතාවක්.

මුල්ලා කසද බැන්ද ලු. ඇය කලින් සැමියා මියගිය කාන්තාවක් හෙවත් වැන්දඹුවක්.

යහපත් බිරිඳක් වුනත් ඇය නිතරම තමන්ගේ මියගිය සැමියා සිහි කරනව ලු. ඔහු කල දේ කියනව ලු. ඔහු සිටියනම් කල හැකිව තිබූ දේ කියනව ලු.

දිනක් රාත්‍රී යහනේදී ඇය තම මියගිය සැමියා ගැන කතා කරන්න ගත්ත ලු. මුල්ලා එකවරම ඇයව ඇඳෙන් බිමට තල්ලු කලා ලු.

මෙයින් කෝපයටත් කලකිරීමටත් පත් කාන්තාව , සිද්ධිය තම පියාට පැමිණිලි කලා ලු.

බලපුලුවන් කාරයෙකු වූ එම පියා මුල්ලාව උසාවියට කැඳවා කල වරදට නිදහසට කරුනු විමසුවාලු.

එවිට මුල්ල අහිංසක ලෙස පිළිතුරු දුන්නලු " මම තල්ලු කලේ නෑ, ඇඳ මත තිදෙනෙකු හිටියා.. ඇයට ඉඩ මදි නිසා බිමට වැටෙන්න ඇති .. "