මේ කතාව
මුල්ල නසරුදීන් ගෙ කතා පෙලෙන් එකක්. මේ කුඩා කතන්දර වල විශේෂත්වය තමයි උපහාසය , මෝඩකම එක්ක හිතන්න ආධ්යාත්මික පනිවුඩයක් ගැබ්ව තිබීම.
දවසක් මනුස්සයෙක් සැනකෙලි බිමේ යනකොට දැක්කලු මුල්ලා නසරුදීන් කතුරු ඔන්චිල්ලාවෙ ගමන් කරමින් විනෝද වෙනව. එක වටයක් ඉවරවුනාලු. මුල්ලා නැවතත් කතුරු ඔන්චිල්ලාවෙ ගමන් කරනව ලු.
මේ දිහා බලන් උන්නු මනුස්සයට තේරුනාලු මුල්ලා එක දිගටම මේ වැඩේ කරන බව. කතුරු ඔන්චිල්ලාවෙන් බහින පාටක් නෑ ලු.
තවත් කතුරු ඔන්චිල්ලා වටයක් අවසානයේ මුල්ල දුවගෙන ආවලු වතුර ටිකක් බොන්න.
අර මනුස්සය මුල්ලා ට කිට්ටු කරල ඇහුවලු.
" ආ .. මුල්ලා , ඔබ කතුරු ඔන්චිල්ලාවේ ගමන් කිරීමට ඉතා ප්‍රිය බව හා එයින් ඔබ ඉතා සතුටක් ලබන බව පෙනී යනව.." කියල.
එතකොට මුල්ලා උත්තර දුන්නලු.
" මොන පිස්සු ද, මට කතුරු ඔන්චිල්ලා ගමන ඉතා අප්‍රසන්න අත්දැකීමක්. මම පොඩ්ඩක්වත් කැමති නෑ ඒකට. කොටින්ම මට දැන් හිස කැරකවිල්ලක් හා වමනය ගතියක් ඇතිවී තිබෙනව.." මුල්ලා දුකින් කිව්වලු.
මවිතයට පත් අර මනුස්සය ඇහුවලු "
එහෙනම් ඔබ නොනවත්වාම එහි ගමන් ගන්නේ ඇයි ? "
මුල්ලා පිලිතුරු දුන්නලු.. "
කතුරු ඔන්චිල්ලා බාරකරු මට යම් මුදලක් ණයයි, ඔහු එම මුදල් නැවත දෙන අදහසක් නෑ වගේයි. ඉතින් මම එම මුදලේ වටිනාකමට සරිලනතුරු ප්‍රවේශපත් නොමැතිව මෙහි ගමන් කරනව.. " , මුල්ලා ආඩම්බරයෙන් පවසා තවත් කතුරු ඔන්චිල්ලා වටයක් සඳහා පිටව ගියාලු.
ලොකු නැවක කපිතාන් ට නැවේ පනිවිඩ හුවමාරුකරු හදිසි පනිවිඩයක් ගෙනත් දුන්නලු.
