අත්තේ වහපු කුරුල්ලා

ඕං ඉස්සර කාලෙ රජෙකුට ලස්සන උකුස්සො දෙන්නෙක් තෑගි හැටියට ලැබුනලු. මේ උකුස්සො දෙන්නගෙ හැබෑ ලස්සන පෙනෙන්නෙ ඉගිල්ලෙනකොට බව දන්න රජතුමා අණකලාලු කුරුල්ලො දෙන්නව කූඩුවෙන් එලියට අරන් නිදහසේ පියාඹන්න දෙන්න කියල.
එක කුරුල්ලෙක් ලස්සනට පියාඹල අහසට ගියාලු. අනික් කුරුල්ල ලඟ තිබ්බ අත්තකට වහල ඔහේ ඉන්නවලු.
දැන් රජතුමාට මාර අප්සෙට්ලු. රජතුමා රටපුරා අණබෙර ඇරියලු මේ කුරුල්ලව පියාඹවන්න පුලුවන් කෙනෙක් ඉන්නවනන් එන්න කියල. ගොඩක්දෙනා ඇවිත් උත්සහ කලාලු.ඒත් කාටවත්ම බැරිවුනාලු මේ කුරුල්ලව පියාඹවන්න.
	පහුවදා රජතුමා දැක්කලු අර අත්තෙ වහල උන්නු උකුස්ස ලස්සනට අහසෙ පියාඹ පියාඹ ඉන්න්ව. රජතුමාට ගොඩක් සන්තෝශයිලු. වහාම අණ කලාලු මේ වැඩේ සාර්තකව කරපු කෙනාව එක්කන් එන්න කියල.
රාජපුරුශයො වයසක ගොවියෙක් ව එක්කන් ආවලු. රජතුමා ඇහුවලු කොහොමද මේ වැඩේ කලේ කියල.
“ මම කුරුල්ල වහල හිටපු අත්ත කැපුව.” අර ගොවිය උත්තර දුන්නලු
ජීවිතේ හැමදාමත් සුන්දර විදිහට ගලාගෙන යන එකක් නෙමෙයි. දුක් කම්කටොලු වලට මුහුන දෙන්න වෙනව.
ඒ කරදර බාධක අපි නොදන්නා අපේ හැහියාවන්, සීමාවන් අපිට හඳුනාගැනීමට උදව්වෙන බවත් මතක තියාගන්න.
We are all made to fly -- to realize our incredible potential as human beings. But instead of doing that, we sit on our branches, clinging to the things that are familiar to us. The possibilities are endless, but for most of us, they remain undiscovered.