වැරදිකරු ස්වාමීනී

විත්ති කූඩුවේ සිටි සිරකරුගෙන් ප්‍රධාන විනිසුරු අහනව ලු

" නීතියට පිටින් වැඩකිරීමට මිනිසුන් පෙලඹවීම, සම්ප්‍රදායන් හා අපගේ ශුද්ධවූ ආගමේ ඉගැන්වීම් කඩකිරීමට මිනිසුන් උසිගැන්වීම, යන චෝදනා වලට ඔබ වැරදි කරුද? නිවැරදිකරු ද ?  "

විත්ති කූඩුවෙන් පිළිතුරු දුන්නලු " වැරදිකරු ස්වාමීනී "

නැවතත් විනිසුරු අහනව ලු " අප ආගම අනුගමනය නොකරන විජාතිකයන්, ගණිකාවන්, ප්‍රසිද්ධ පව්කාරයන්, පගා කරුවන්, හොරුන් යන සමාජ විරෝදී පුද්ගලයන් ලඟින් ඇසුරු කිරීම සම්භන්දයෙන් ඔබ වැරදි කරුද ? නිවැරදිකරු ද ? "

විත්ති කූඩුවෙන් පිළිතුරු දුන්නලු " වැරදිකරු ස්වාමීනී "

"අවසාන වශයෙන්, අපගේ ශුද්දවූ ආගම ප්‍රශ්න කිරීම, විවේචනය කිරීම, අපගේ විශ්වාසයන්ට අභියෝග කිරීම යන ක්‍රියා සම්භන්දයෙන් වැරදි කරුද ? නිවැරදිකරු ද ? " විනිසුරු ඇසුවලු


" වැරදිකරු ස්වාමීනී " විත්ති කූඩුවෙන් පිළිතුරු දුන්නලු

විනිසුරු ඇසුවාලු " ඔබගේ නම කුමක්ද ? "

" මගේ නම ජේසුස් "





පරිවර්තනයට උපුටා ගැනීම : - Fr Anthony de Mello's Prayer of the Frog

ගල් ගෝනිය

කඳු මුදුනක තිබූ ගමක ජීවත් වුන ළමයෙකු තම පියා සමග කන්දෙන් බැස පහලට එමින් සිටියාලු. ඔවුන් දෙදෙනා ඉදිරියට හමුවුනාලු බෑවුම දිගේ ඉහලට ගමන් කරන මහල්ලෙක්.

ඔහුගේ කරේ තිබ්බලු තරමක් ලොකු ගෝනියක්.
ඉතා විඩාපත්ව සිටි ඔහු ගමන් කලේ ඉතා අපහසුවෙන් ලු.
ළමයා ඇසුවලු " මොනවද මාමෙ ගෝනියෙ තියෙන්නෙ ? " කියල. මහල්ල පිළිතුරු දුන්න ලු " ගල්.. මගෙ ගෙදර චිමිනිය කැඩිල, ඒක හදන්න පහලින් ගල් අරන් යනව "

ළමය පැවසුවලු " ටිකක් වැඩිපුර ගල් අරන් ගිහිල්ල කලින් තිබ්බට වඩා ලොකු චිමිනියක් හදා ගන්න, එය ඔබව වඩාත් උනුසුම් කරාවි"

" පිස්සුද ළමයො, මේ ගල් ගෙනියන එක ඉතා අපහසු වැඩක් " කේන්තියෙන් පැවසූ මහල්ලා අමාරුවෙන් තම ගමන ඇරඹුවා ලු.

ළමය තව ටිකක් පහලට පැමිනෙන විට, බෑවුම දිගේ ඉහලට එනවලු තවත් මහලු මිනිසෙක්.
වයස , ශරීර ප්‍රමාණය කලින් මහල්ලා වගේමයි ලු. කරේ තියෙනව ලු කලින් මහල්ලා සතුව තිබ්බ තරමේම ගෝනියක්.

නමුත් මෙම මහල්ලාගේ ගමන ඉතා උද්යෝගකරයි ලු. කඩිසරයි ලු. ඔහු ඉතා ප්‍රබෝදමත් ලු.

ළමයා ඔහුගෙනුත් ඇසුවාලු " මොනවද ගෝනියෙ "

මහල්ල සිනා සී පිළිතුරු දුන්න ලු, " දියමන්ති,.. මට දියමන්ති නිධියක් හමුවුනා.. මම මේ ඒ සියල්ල එකතු කරන් ගෙදර යන ගමන්.. "


මේ කතාව මගේ ජීවිතයට ගලපාගත් ආකාරය : අපි කරන පෙලක් ආගමික වතාවත් වුනත් වෙලාවකට මහා වදයක් වගේ හිතිල තියෙනව මට, ඒ සමහර අවස්ථා වල අපි ඒ දේවල් වල නියම වටිනාකම නොදන්නා නිසා වෙන්න පුලුවන්.

මෝඩ මාලුවා

එක විලක සිටියලු මාලු තුන්දෙනෙක්. එකෙක් ඉතා බුද්ධිමත් ලු, අනෙකා අඩක් බුද්ධිමත් ලු, අවසානයා මෝඩයෙක් ලු.

දිනක් මේම වැව අසලට මාලු අල්ලන පිරිසක් ආවලු. මාලු දැලුත් අරගෙන.

මේක දැකපු බුද්ධිමත් මාලුව සිතුවලු " දැන් මෙහි ජීවත්වීම අනතුරුදායකයි. මම කෙසේ හෝ මුහුදට පිහිනා යා යුතුයි. " මෙසේ සිතා මුහුද කරා පිහිනා ගියාලු.

මිනිසුන් දැල් එලා අනෙක් මාලු දෙදෙනා දැලට කොටුවුනාලු.

අඩක් බුද්ධිමත් මාලුව සිතුවලු " අපරාදෙ, මටත් කලින්ම මුහුදට පිහිනා යන්නයි තිබුනෙ.. මම මැරුන මාලුවෙක් ලෙස හැසිරෙනව. එවිට යම් ගැලවීමක් ලැබේවි." මෙසේ සිතා ඌ උඩබෙලි අතට දියේ පාවෙන්නට ගත්තාලු.

මෙම මාලුවා දුටු මිනිසෙක් ඌ මළ එකෙකු බව සිතා වලිගයෙන් ඔසවා ඈතට විසි කලා ලු. මාලුවා මුහුද ට පිහිනා ගියාලු.

දැලට කොටුවූ මෝඩ මාලුවාව රත් වූ තැටිය කරා රැගෙන ගියාලු, රත්වූ තැටිය මතදී ඌ සිතුවාලු " මම මෙයින් මිදුනහොත් නැවත ජීවත් වීමට කිසිදා මෙම විල තෝරා නොගනිමි. මම නැවත ජීවත් වන්වා නම් මුහුද මාගේ නිවහන කොට ගනිමි.. "

ඇඳෙන් බිමට

තවත් මුල්ලා නසරුඩීන් කතාවක්.

මුල්ලා කසද බැන්ද ලු. ඇය කලින් සැමියා මියගිය කාන්තාවක් හෙවත් වැන්දඹුවක්.

යහපත් බිරිඳක් වුනත් ඇය නිතරම තමන්ගේ මියගිය සැමියා සිහි කරනව ලු. ඔහු කල දේ කියනව ලු. ඔහු සිටියනම් කල හැකිව තිබූ දේ කියනව ලු.

දිනක් රාත්‍රී යහනේදී ඇය තම මියගිය සැමියා ගැන කතා කරන්න ගත්ත ලු. මුල්ලා එකවරම ඇයව ඇඳෙන් බිමට තල්ලු කලා ලු.

මෙයින් කෝපයටත් කලකිරීමටත් පත් කාන්තාව , සිද්ධිය තම පියාට පැමිණිලි කලා ලු.

බලපුලුවන් කාරයෙකු වූ එම පියා මුල්ලාව උසාවියට කැඳවා කල වරදට නිදහසට කරුනු විමසුවාලු.

එවිට මුල්ල අහිංසක ලෙස පිළිතුරු දුන්නලු " මම තල්ලු කලේ නෑ, ඇඳ මත තිදෙනෙකු හිටියා.. ඇයට ඉඩ මදි නිසා බිමට වැටෙන්න ඇති .. "

පිරිච්ච කළගෙඩියක් වගේ

" සාස්ත්‍රය එක්ක බොරු කරන්න එපා. එතකොට සාස්ත්‍රය පිහිටන්නෙ නෑ. 
පොතට වැන්දට සාස්ත්‍රය පිහිටන්නෙ නෑ. මහන්සි වෙලා පොත කියවලා තේරුම් ගැනීමයි නිතරම කල යුත්තේ. 
සාස්ත්‍රය ගෑඹුරට ලබාගන්න තනියම ඉගෙන ගන්ඩ ඕනෑ. තනියම ඉගෙනීම කියන්නෙ  පොත් කියවීමයි. 
හිත නිතරම පිරිසිඳු වීදුරුව වගේ තියාගන්ඩ ඕනෑ. කිසි දේකට කලබල වෙන්ඩ නාකයි. 

ගමන යන්ඩ ඕනෑ හෙමින්. බොහොම හෙමින්. 

එතකොට හරි දුර යන්ඩ පුලුවන්. 
දැනීම ඈතුව සෑහෙන දුරක් ගමන් කලාට පස්සෙ තමන්ට හිතෙන දේවල් නරක නෑ කියල නිසි තීන්දු ගන්ඩ පුලුවන් නන් ඒ තීන්දුව ගන්ඩ ඕනෑ. 
බොරුකාරයෙක් වෙන්ඩ එපා. 

බොරුකාරය කියන්නෙ හරියට දෙයක් දන්නෙ නැතුව දන්න්වා වගේ වැඩ කරන කෙනයි. යන්තං සන්තං දැනීම කියන්නෙ වස නරක තත්වයක්. 

තමන් යමක් දන්න බව තමන්ම තනියම තහවුරු කරගන්ඩ ඕනෑ. 
විභාග වලට උත්තර ලියලා කඩදාසියක් ලබා ගත්තට දන්නවා කියලා අහංකාර වෙන්ඩ නාකයි. කඩදාසි ගත්තට පස්සෙ වගකීම වැඩි බව තේරුම් ගන්ඩ ඕනෙ. 

කැපී පේන්ඩ වැඩ කරන්ඩ නාකයි. 
මහ හුඟාක් වැඩ කරන්න ඕනෑත් නෑ. ටිකක් කලාම ඈති. කරන දේ හරියට කරන්ඩ ඕනෑ. 
හොඳට තෑම්පත් වෙන්ඩ ඕනෑ. 

පිරිච්ච කළගෙඩියක් වගේ... " 

උපුටාගෑනීම : අතීතය ගුරුවරයෙකි (ISBN-978-955-652-414-7)  :-  මහාචාර්ය සරත් විජේසූරිය

මම මේ දවස් වල කියවන පොතක්. කියවල බලන්න, ජීවිතයට වෑදගත් වේවි.